Isu kali ini agak peribadi sifatnya. Mungkin kerana kehilangan ayahanda yang tersayang. Namun itulah ketentuan yang telah ditentukan. Apa yang mampu aku sebagai anak lakukan ialah berdoa agar rohnya ditempatkan dikalangan mereka yang beriman. Sebenarnya aku telah kehilangan punca asalku, aku telah yatim piatu sebenarnya. Mungkin kehilangan ibu kurang dirasai kerana aku masih lagi kecil. Tapi kehilangan ayahanda tersayang lebih merobek jiwa. Sebagai yang dicipta, aku redha dipinjamkan ayahanda selama kurang lebih 85 tahun. Terima Kasih Allah. Kerana Engkau kirimi seorang lelaki yang kupanggil ayah yang cukup istimewa, bertanggungjawab dan lipur lara yang cukup mengasyikkan. Aku kehilangan semua. Apa pun kenangan yang cukup ialah pada satu pesanan beliau, "di mana-mana kau berada ingatlah, kalau mahu jadi ayam, jadilah ayam sabung yang sentiasa menang. Tapi kalau tidak mampu jadilah kupu-kupu yang menghiasi malam."
Terima kasih ayah kerana memberikan kuliahmu kepada aku tentang kehidupan, biarpun engkau tidak pernah mempunyai ijazah.
Tiada ulasan:
Catat Ulasan